Dziennikarz, tłumacz, inżynier i farmer.
Studiował mechanikę w Politechnice Warszawskiej, polonistykę i psychologię w Uniwersytecie Warszawskim. Jego specjalnością po służbie wojskowej była meteorologia lotnicza.
W „Zeszytach Historycznych” (nr 111/1995 r.) Jerzy Giedroyc opublikował Notatki z 1939 r., autorstwa J. Horzelskiego. Wynika z nich m.in. że przed wojną był współtwórcą i redaktorem warszawskiej „Kwadrygi”, oraz „Przekroju” (pisma oczywiście przedwojennego), a w latach 1932-1933 był redaktorem naczelnym „Nowego Dziennika Łódzkiego”.
Po kampanii wrześniowej przedostał się na Węgry, skąd przez Włochy dostał sie do Francji. W Paryżu był szefem dziennika „Głos Polski”. Z przypisu do Notatek z 1939 r. wiadomo, że autor prócz wspomnień, nadesłał do Redaktora list, w którym opisał swoje życie po klęsce Francji i ewakuacji do Anglii.
Horzelskiego nie przyjęto tam do wojska, „Wiadomości” londyńskie drukowały od czasu do czasu jego felietony, co dawało mu skromny zarobek. Po zweryfikowaniu kompetencji inżynierskich pracował w fabryce samolotów, jako specjalista-konstruktor narzędzi. Z ramienia najpierw Anglików, a potem emigracyjnego rządu polskiego opracowywał plan wskrzeszenia cywilnych linii lotniczych w Polsce. Najpewniej w latach 50. kupił w Walii farmę, zajmował się rolnictwem do końca życia. W „Kulturze” ukazało się wiele jego tłumaczeń z angielskiego, w Bibliotece „Kultury” ukazały się tłumaczenia jego autorstwa: Nowego wspaniałego świata Aldousa Huxleya i Rewolucja manadżerska Jamesa Burnhama.
Jest pochowany w walijskim Penrhyn-coch.
