Українське життя

01/04/1977 ( USA ) sygnatura: 1977_1_082

Recenzja wspomnień ks. Władysława Bukowińskiego, drukowanych we fragmentach w listopadowym numerze „Kultury” (1976), przedstawiających Ukraińców – zdaniem recenzenta – w mało pozytywnym świetle, pełnym uprzedzeń., w sposób anachroniczny, w perspektywie historycznej, dziś mało aktualnej. Recenzenta bardziej zastanawia fakt publikacji tych wspomnień na łamach „Kultury” bez żadnego komentarza, zastrzeżeń czy uwag, co jest jego zdaniem odejściem od linii publicystyki Juliusza Mieroszewskiego.

Czas (Winnipeg)

06/04/1977 ( Kanada ) sygnatura: 1977_1_084

Opis patrz sygn. 1977_1_048

The International Herald Tribune

13/04/1977 ( Francja ) sygnatura: 1977_1_086

Leopold Unger szeroko komentuje aktualne wydarzenia w Polsce, robotnicze protesty w Radomiu i Ursusie w końcu czerwca 1976 roku oraz polityczne konsekwencje tych wydarzeń, narodziny „ludowego frontu protestu”, powstanie Komitetu Obrony Robotników, konsolidację demokratycznej opozycji, rolę Kościoła katolickiego i działalność paryskiej „Kultury”, a przede wszystkim przełamanie oficjalnego monopolu informacyjnego PZPR, czyli publikację wciąż nielegalnego, ale też i nietajnego „Zapisu” i „Biuletynu Informacyjnego KOR”.

Dziennik Polski [Detroit]

13/04/1977 ( USA ) sygnatura: 1977_1_087

Autor ostrzega wszystkich Polaków przed machinacjami bliżej nieokreślonych politycznych kręgów i prowokatorów, którzy usiłują wywołać w Polsce „sytuacje wybuchowe w obcym interesie, a ze szkodą dla narodu”. Przypomina, że próby wywołania „ruchawek powstańczych w obcym interesie” istniały w przeszłości i „wcale nie wiadomo, bo nikt dokładnie powiedzieć tego nie może, czy nie istnieją one tajnie także w roku 1977”.

Literatura (Warszawa), nr 15

14/04/1977 ( Polska ) sygnatura: 1977_1_088

Jerzy Kossak komentuje apel „Vereint gegen das Unrecht” (Zjednoczeni przeciwko bezprawiu), opublikowany na łamach ksenofobicznego i nacjonalistycznego monachijskiego tygodnika „Deutsche National Zeitung”, z podpisami Leszka Kołakowskiego i Adama Michnika, występującymi w imieniu Komitetu Obrony Robotników. Apel ten, sfabrykowany przez peerelowskie tajne służby, przedrukowany przez „Życie Warszawy” i komentowany w krajowej prasie, zniszczyć miał moralnie jego sygnatariuszy, wiążąc ich działalność z aktywnością nacjonalistycznej prawicy w RFN.